زمان به سرعت در حال گذره

بهتون گفته بودم که یه دوست وبلاگی قدیمی منو تو یه گروه تلگرامی عضو کرد که با هم یه کتاب انگلیسی رو بخونیم. چند نفر متاسفانه لفت دادن و از بین هشت نفری که باقی موندیم فقط دو نفرمون(من و ادمین گروه) در حال خوندنیم. بقیه گفتن که فقط می خوان از روی اون عکسا بخونن اما جمله سازی نکنن. فقط امیدوارم که ادمین گروه کوتاه نیاد و با من ادامه بده به خوندن و  متن یا جمله نوشتن. 

متاسفانه اکثر ما ادما( بخوانید ایرانیها) ایده های خیلی خوبی تو سرمون داریم و برنامه ریزیامون جوریه که اگه واقعا پاش وایستیم می شیم یکی از موفقترین آدمای  دنیا. یعنی برنامه ریختن و راه موفقیتو خیلی خوب بلدیم. ولی بهش عمل نمی کنیم. همیشه مسائل احساسی روی دخترا غلبه می کنه و اگه مشکلی تو رابطشون پیش بیاد بیخیال برنامشون می شن و وقتی دوباره رابطه شون اوکی شه دیگه همچنان برنامه رو فراموش کردن. ما وقتای زیادی برای انجام کارامون داریم. همین جمله سازی رو می شه تو تاکسی انجام داد اونم تو نت گوشی. می شه اگه قراره یه پادکست انگلیسی گوش داد موقع مسواک زدن و با هندزفری اینکارو کرد. میشه حتی تو گوشی سریال دید. ساعتای بعد از ناهار، قبل از ناهار، کمی قبل از خواب شب، کمی بعد از صبحانه، زمان های مرده هستن و می شه ازشون استفاده کرد. حیف که یادمون می ره این عمرمونه. حیف که درک نمی کنیم دو ثانیه ی پیش هرگز برنمی گرده . حیف حیف حیف.1