برمیگرده با یه قیافه ای که انگار خیلی از علم پزشکی حالیشه،بهم میگه به نظر من حداقل یک ماه بهت استراحت مطلق میده و نباید یه سری کارا رو بکنی.
بغضم گرفت وقتی اینو گفت.گفتم حالا شاید نگه،اینطوری نگو..
بازم ادامه داد و حرفای نا امید کننده زد. عصبانی شدم و گفتم نگو اینطوری.شاید گفت میتونم یه مدت سبک کوه برم و بدوم.
دعوامون شد.
با بغض بلند شدم و رفتم.
از این که اصلا حالیشون نیست که چقدر ورزشم برام مهمه عصبانی شدم و از خیلی چیزای دیگه که حتی دلم نمیخواد بنویسم.
امروز برای زانوم باید برم دکتر.
خیلی نگران و کلافه ام.
میشه برام دعا کنین که دکتر بگه میتونم ورزش کنم و کوه هم برم؟
خیلی نگرانم :( خیلی زیاد