حرف دارم

اصلا مهم نیست چه زمانی کاری رو شروع میکنید.مهم اینه جوری شروع کنید که انگار خیلی وقته توی اون کار هستین.میشه توی یه مدت کم،اندازه ی کسی که چند ساله کاری رو برای سرگرمی انحام داده یاد بگیرید.حتی خیلی بیشتر.کافیه به دور و برتون نگاه کنید و ببینید چند هزااااار نفر ول معطلن! اون وقته که میفهمین هیچَم دیر نیست.هیچَم عقب نیستین.حالا خیلیام هستن وقتی میبینن عقب نیستن،بیشتر پنچر میشن و با خیال راحت به استراحت می پردازن :دی  خب عزیزِ من،اونوقت تو هم به جرگه ی ول معطل ها می پیوندی ها! باز که نشستی منو نگاه میکنی! دهه! به قول شاعر: تکون بده :دی

توی بعضی از کلاسا،بعضی از دانش آموزا یه جوری رفتار میکنن که انگار من بهشون گفتم بیاین کلاس!خب عزیز من،حوصله نداری نیا! :|

بعضی از آدمام هستن که حرف زدن از هیکل شما براشون حکم حرف زدن راجع به آب و هوا رو داره.یعنی به همون اندازه که آدم برای شروع یه مکالمه میگه هوا چقدر فلانه،اینام میگن وای چقدر لاغر/چاق شدی! خب به تو چه؟؟کمبود ویتامین من که گردن تو رو نمیگیره! غذای خونه ی شما رو هم که قرار نیست بخورم.دکتر تغذیه هم که نیستی.کلا به تووووو چههههه؟

به هرچی اعتقاد داشته باشین پیش میاد.این هم خوبه هم بد.خوبه چون خیلی خوب میشه اگه فکرای قشنگتون اتفاق بیفته.بده چون تو کله ی بعضیامون پر از اعتقاداتِ منفیه.

بله دیگه من برم جزوه ی هفته ی پیشم رو بنویسم که امروز باید هرجوری شده تموم کنم.

پاشید کاراتونُ بکنید ظهر شد.

خدافز.