هروقت حالم بد باشه،هایده گوش میدم.
من هایده رو خیلی دوسش دارم.به نظرم اونایی که هایده دوست ندارن خیلی بد سلیقه ن.اصلا مگه میشه کسی هایده رو دوست نداشته باشه؟
انقدر دوسش دارم که وقتی نگاش میکنم دلم لِه میشه. آخه چرا انقدر خوبه؟؟؟؟ اگه زنده بود،محال بود نرم کنسرتش. از این که میکروفون رو راحت تو دستش میگیره و راحت میخونه خوشم میاد. انگار نمیدونه چه کار بزرگی میکنه! هیچکس رو هم تحویل نمیگیره.تو حالِ خودشه
الانم آهنگاش رو پلی کردم و حالم بهتره.
اصلا تا وقتی میشه هایده گوش داد آدم چرا باید غصه بخوره؟
آفرین.